Even voorstellen
Mijn naam is Judith Reckewell, ik ben 42 jaar oud en woon in Beverwijk met mijn man Michel en onze twee dochters van 8 en 11.
(Wettelijk gezien is het trouwens mijn vriend en niet mijn man, want we zijn niet getrouwd. Maar ‘vriend’ klinkt alsof hij zojuist is komen aanwaaien… Na een relatie van ruim twintig jaar klopt de omschrijving ‘mijn man’ voor mijn gevoel dan ook beter!)
Ik vind mezelf goed zoals ik ben
Ik werk parttime in een kantoorboekhandel en in mijn vrije tijd lees ik graag. Ik volg wekelijks step-les in de sportschool (na jaren en jaren van niet of nauwelijks sporten heb ik eindelijk iets gevonden wat ik echt leuk vind. Nooit gedacht dat ik het zou zeggen, maar nu de sportscholen dicht zijn en ik dus al maanden niet gesport heb, mis ik het gewoon!).
Daarnaast kijk ik graag films en series. Ik kan genieten van een gezellige middag/avond bij vrienden in klein gezelschap, maar in grote gezelschappen voel ik mij vaak niet op mijn gemak. Ik ben redelijk introvert en best een huismus. Lange tijd heb ik me onzeker gevoeld onder mijn verlegenheid en mijn sociale onhandigheid; altijd maar bang wat een ander wel niet moest denken. Inmiddels ben ik gelukkig op een punt beland dat ik me daar niet meer zo druk om maak. Ik vind mezelf goed zoals ik ben. En dat geeft zoveel rust!
Mij niet bellen!
Van lezen naar schrijven
Hierboven staat niets waaruit je kunt afleiden dat schrijven een van mijn bezigheden is. Sterker nog: ik schrijf zelden. Ik laat dat juist liever aan anderen over, zodat ik het kan lèzen! Want dat doe ik wel graag en dat is natuurlijk ook een reden dat ik al mijn halve leven werkzaam ben in een boekhandel. Hoe komt het dan dat mijn naam onder een aantal artikelen op deze site staat? Daar komt de inspirerende kracht van Martin toch echt om de hoek kijken. Want hij vroeg of ik hem wilde helpen om zijn website verder op te bouwen en zijn teksten aan te vullen tot langere artikelen.
Ik moet eerlijk bekennen: ik had de neiging om direct nee te zeggen. Heel leuk, maar daar heb ik helemaal geen tijd voor, geen zin in en dat kan ik ook helemaal niet. Mij niet bellen! Maar terwijl ik dat vriendelijk probeerde te verwoorden in een appje terug, ging ik twijfelen.
Waarom?
Want Martin vroeg dit toch niet zomaar aan mij? Hij kent mij namelijk ook al mijn halve leven. Langer zelfs; we kennen elkaar sinds hij, aan het eind van de vorige eeuw (ja echt, zo lang geleden al!), een relatie kreeg met mijn hartsvriendin. En zowel die vriendschap als hun relatie bestaan nog steeds, dus hij kreeg mij er zo’n beetje bij. Dat maakt dat we elkaar inmiddels goed kennen en daardoor wist hij dat ik weliswaar niet veel schrijf, maar dus wel veel lees en dat ik zelfs ooit begonnen ben om een boek te schrijven (niet serieus hoor, dit was jaren geleden een opzetje van mij en diezelfde hartsvriendin, maar verder dan het eerste hoofdstuk zijn we nooit gekomen…). Hij weet echter ook heel goed dat ik graag binnen mijn comfortzone blijf… Dus waarom zou hij nu moeite doen om me daar uit trekken?
Stap uit die comfortzone
Ik zie hoeveel het hèm de afgelopen jaren heeft gebracht om juist uit zijn comfortabele zone te stappen. En ik waardeer het heel erg dat hij ook anderen daarmee wil inspireren en wil helpen. Dus waarom zou ik het niet gewoon proberen? Hup, uit die comfortzone; iets nieuws proberen en eens kijken wat het me brengt. Niet alleen het voornemen hebben om mezelf te ontwikkelen en nieuwe uitdagingen aan te gaan, maar gewoon doen! En maakt het uit dat niet alle genoemde voornemens mij persoonlijk aanspreken? Nee, dat is helemaal niet de insteek! Het is bedoeld als inspiratie; iedereen kan eruit pikken wat hem of haar aanspreekt.
Voornemens moet je gewoon doen!
Als ik zo het hele rijtje bekijk, zijn er zeker een aantal voornemens die mij wèl aanspreken. Sommigen heb ik zelfs al toegepast, zowel bewust als onbewust. Zo ben ik een aantal jaar terug bewuster met mijn voeding aan de slag gegaan. Veel minder rigoureus dan Martin, maar ik ben wel sterk geminderd met koken uit pakjes en zakjes, ik ben meer gaan variëren en bewustere keuzes gaan maken. Het kan natuurlijk altijd beter, maar voor dit moment vind ik dit goed genoeg. En dat is ook oké. Voornemens die ik onbewust al toepas zijn ‘Drink minder koffie‘ (ik lust het niet, dus geen probleem!), ‘Gebruik een wake-up light’ (doe ik al jaren) ‘Beweeg meer‘ (ik heb doordeweeks geen auto tot mijn beschikking dus doe ik alles lopend of per fiets. Bovendien heb ik geen zittend werk, dus ook daar beweeg ik veel.)
Probeer eens wat nieuws
En nu ben ik dus actief aan de slag gegaan met het voornemen ‘Probeer eens iets nieuws‘. Zie hier het resultaat: mijn blogs, waarin ik mijn persoonlijke kijk op de voornemens geef en waarmee ik hopelijk jou kan inspireren om hier ook mee aan de slag te gaan en zo jouw leven een stukje leuker, gezonder en/of rijker te maken. Want stoppen kan altijd nog; de kunst is om er gewoon aan te beginnen en te kijken waar het je brengt. Hoe zeg je dat ook alweer mooi? Het gaat om de reis, niet om de bestemming. En zelfs als je die reis voortijdig afbreekt, ben je toch weer een ervaring rijker.
